Inmiddels zijn we alweer een hele tijd aan het brouwen in Maastricht en merkten we dat we Jaspers appartement steeds meer aan het innemen waren. Ook is ons bedrijf aan het groeien en hebben we ons ingeschreven bij de KVK. Dat betekent dat ‘Brouwerij Vals Plat’ nu officieel een bedrijf is en wij eigenlijk niet meer aan de voorwaarden van Jaspers huurcontract voldeden…. Dus gingen we weer verhuizen!
Na een brainstormsessie of we het al zagen zitten om een ruimte te huren (snel afgekeurd), hadden we eens nagedacht of we bij iemand anders thuis kunnen brouwen. Mijn oma woont in Oud-Geleen in een groot huis met een nog grotere tuin. Achter in die tuin staat een huisje. Vroeger was het idee dat er meerdere generaties op het adres zouden wonen dus het huisje is gebouwd met de gedachte dat mogelijk te maken. Er is een keuken, er is een wc en de fundering voor de badkamer ligt er. Die is alleen nooit afgemaakt. Er zijn nooit mensen gaan wonen, maar het huisje heeft een rijke geschiedenis aan feestjes.
De laatste jaren is er niemand meer in het huisje geweest. De feestjes zijn er niet meer, maar de herinneringen wel. Oma vindt het helemaal leuk dat ze ons vaker ziet en het huisje weer gebruikt wordt voor ‘genieten!’. Pap en mam hebben het weekend voor onze verhuizing de deuren open gezet en alles laten luchten. Ook hebben ze het huurcontract van de spinnen opgezegd en alles van boven tot beneden gepoetst. Het huisje was klaar voor Vals Plat. Op Hemelvaartsdag zijn Wouter en ik naar Maastricht gereden, hebben we de auto’s volgeladen en was alles binnen 2 ritjes verhuisd. Wat ben ik blij dat we onze Up! niet meer hebben, maar een grotere kofferbak kunnen volladen. Na de officiële sleuteloverdracht zijn we begonnen met het inruimen van alle spullen zijn we nog een beetje op ontdekkingstocht gegaan in het huisje. Het oude bureau van opa staat er nog en ieder laatje voelt als een tijdmachine. Er liggen nog oude songteksten voor een lied dat mama is toegezongen toen ze 40 werd. Er liggen nog oude kleurplaten en zelfs nog oude camera’s. Ook hangen er nog een paar foto’s aan de muren van opa’s fietsavonturen en een herinnering aan zijn 75e verjaardag waarbij de buurvrouwen als sexy serveersters hem kwamen verrassen. Deze foto’s nemen we zeker mee als we een keer een echt proeflokaal gaan openen.
Iedere keer als we brouwen stel ik mij voor dat opa van ergens trots toekijkt. Wat had hij het avontuur van onze brouwerij vet gevonden! En wat is het leuk om oma meer te zien. De laatste keer dat ze achter in de tuin was geweest, was 7 jaar geleden. Tegenwoordig is ze er bijna iedere week om ons in de gaten te houden, te zorgen dat we genoeg drinken en ons voorzien van lekkere hapjes. Dat kan ons bier alleen maar goed doen. Dankjewel Oma!