Donderdag 21 juli was het dan eindelijk zo ver, de dag dat we ons eerste door onszelf op grotere schaal gebrouwen bier zouden gaan bottelen. We hadden er lang naar uitgekeken en eigenlijk geen idee wat ons nu echt te wachten stond. Was ons bier gelukt? Zou het nieuwe apparaat er al staan waardoor we in 1/3e van de tijd klaar zouden kunnen zijn? We hadden nog voor het oude apparaat etiketten besteld, dus hoe zouden we dat gaan doen? Hoe vul je fusten? Want ook daar wilden we er 6 van gevuld hebben. Heel veel vragen, waar we op de dag zelf antwoord op zouden krijgen.
Vanwege de vakantie van Wouter en Rebecca, hadden we wat hulp ingeroepen van een goede vriend en een familielid. Michiel heeft in alle vroegte al de trein gepakt vanuit Amersfoort om ons uit te helpen. Hub stond ‘s ochtends vroeg al klaar met zijn gesmeerde boterhammen en een portie goede zin en energie. Ikzelf was die ochtend vooral bezig met de vraag “zou er genoeg te doen zijn voor 3 man”? De planning was om die ochtend rond 08.00 uur al te beginnen. Na ons stond Brouwerij Uitdewilligen nog ingepland om een van hun bieren te bottelen.
Al snel kwamen we erachter dat het nieuwe bottelapparaat, gebouwd in Italië, in de brouwerij gearriveerd was. Wij zouden de eerste grote batch zijn die met dit apparaat gebotteld zou worden. Iemand van het bedrijf die de machine gebouwd heeft was er ook bij, net als Erwin zelf, Jordy (van de Brouwschuur) en een technisch onderlegde kennis van Erwin die in de toekomst zal helpen met het onderhoud. Het duurde even voordat alles goed stond ingesteld en we konden beginnen met bottelen. Het liep niet meteen van een leien dakje, maar dat gaf ons drieën de kans om alvast wat voorbereidingen te treffen. Zo hebben we de fusten afgevuld (wat vrij simpel bleek te zijn na een korte uitleg) en zijn we de dozen gaan vouwen waarin we de bieren mee zouden gaan transporteren.
De échte bottleneck van de dag was het etiketteren van de flessen. Dit liep de eerste paar uur helemaal fout. Flessen zonder etiket, met een scheef etiket, met 2 etiketten, met een gevouwen etiket en ga zo maar door. De THT op de dop laseren ging ook vaak mis. Dit gaf dan ook enige frustratie, waarna Jordy het apparaat uit elkaar heeft gehaald en goed schoongemaakt heeft. Daarna ging het al stukken beter, al bleven een aantal problemen zich tot het einde voordoen. Toen het eenmaal begon te lopen, was het écht hard werken. Hub ging bijna van zijn stokje en was blij dat hij op enig moment zijn boterhammetjes kon nuttigen. Michiel heeft stug doorgewerkt zonder ook maar één keer geklaagd te hebben. Wat een helden!
Uiteindelijk waren we pas rond een uur of half 4 klaar. Maar liefst 6 fusten van 20 liter en 2.736 flessen verder en wat
kneusjes zoals Hub ze zo mooi noemde. Op 2 pallets, klaar om door Theis Logistics opgehaald te worden en vervolgens door Wouter en Rebecca naar de opslagplaats getild te worden. Zij mochten zich dus na hun vakantie ook nog even moe maken. Gelukkig is het nieuwe bottelapparaat nu operationeel en hoeven we de volgende keer alleen nog maar de lege flessen op de lopende band te zetten, om vervolgens de gevulde en dichtgeplakte dozen van de band af te tillen en op de pallets te stapelen. We hoeven dus niet meer de flessen vaker vast te pakken of dozen te vouwen. Daarnaast zullen we met stickers gaan werken, die een stuk beter blijven zitten. Scheelt dat weer even!
Na het bottelen was het uiteraard tijd om ons bier te proeven. Hoe leuk is dat? En lekker, heel lekker als je het mij vraagt! Ik ben dan ook erg benieuwd naar alle reacties van iedereen en of we het een beetje aan de man krijgen. Want het verhaal van Vals Plat gaat nu pas echt beginnen. Cheers!
Comments